Na łamach „Wysokich Obcasów” ukazał się wywiad z psychoterapeutą Ewą Chalimoniuk. Rozmawia Agnieszka Jucewicz:
„Amerykański fotograf Nicholas Nixon przez 40 lat co roku robił jedno zdjęcie żonie i jej trzem siostrom. Na kilku pierwszych fotografiach, gdy siostry mają naście i dwadzieścia kilka lat, widać między nimi napięcie – niektóre pozują zwrócone bokiem do siebie, krzyżują ręce, mają ponure miny. Na tych z ostatnich lat, kiedy są już po sześćdziesiątce, jest między nimi czułość – przytulają się, zwracają ku sobie. Nie znam historii ich relacji, ale samo to, że co roku uczestniczą w tym projekcie, o czymś świadczy. To nie są fotografie typu „z rodziną najlepiej na zdjęciach”
Nie widziałam tego projektu, ale ta obserwacja pokrywa się i z badaniami, i z moim doświadczeniem terapeutycznym, z których wynika, że rodzeństwo jest nam najbardziej potrzebne dopiero po 30., 40. roku życia, właściwie dopiero wtedy, albo i później, mamy największą szansę przeformułować te relacje, jeśli wcześniej nie były zbyt dobre. Zwłaszcza jeśli potraciliśmy ważnych ludzi – rodziców, małżonków, dzieci, przyjaciół – bo wtedy silniej konfrontujemy się z przemijaniem i pojawia się tęsknota za bliskością z kimś, kto nas zna od początku. Z kim mamy wspólną historię.
I z kim można powspominać, jak to było naprawdę?
To jest możliwe pod jednym warunkiem: jeśli każde z rodzeństwa będzie w stanie przyjąć opowieść brata czy siostry o tym, jak to jego zdaniem „było naprawdę”. I zaciekawi się nią, zamiast bronić swojej prawdy na ten temat. Takie otwarcie zbliża i wzbogaca, bo wtedy możemy spojrzeć na rodzinę, ale też na siebie, innymi oczami. Dowiedzieć się na przykład, że nasza mama nas tuliła, a ojciec nosił na barana, chociaż my tego nie pamiętamy, albo że bywaliśmy złośliwi czy zazdrośni.
Czasem jednak ktoś nie chce dopuścić innej opowieści niż własna.
Bywa, że któreś z rodzeństwa jest zafiksowane na swojej wersji, bo ona pomaga mu/jej w jakiś sposób, dobry bądź nie, iść przez życie i mieć względnie przyzwoite mniemanie o sobie. Może być też tak, że rodzeństwo jest przesiąknięte narracją rodziców, ponieważ oni nadal są dla nich bardzo ważnymi postaciami i kwestionowanie ich wersji byłoby nie do zniesienia. Wszyscy nosimy w sobie mnóstwo projekcji i zaprzeczeń, zwłaszcza jeśli coś było dla nas trudne, bolesne, i często nie chcemy usłyszeć tego, co by nam o tym bólu przypomniało. Ale żadne z dzieci, nawet w najbardziej kochającej się rodzinie, nie ma identycznego doświadczenia tej rodziny.
Jak to rozumieć?
Dzieci rodzą się na różnych etapach życia rodziny. Inna jest rodzina z jedynakiem, inna, kiedy jest brat czy siostra, a jeszcze inna, kiedy dziecko rodzi się w wielodzietnej rodzinie, na przykład w dużym odstępie czasu. Wtedy tak naprawdę chowa się jak jedynak, a jego rodzeństwo pełni raczej funkcje rodzicielskie. Podobnie jest z dzieckiem, które ma więcej niż sześć-siedem lat i dopiero wtedy rodzi mu się siostra czy brat. Ono też ma często cechy jedynaka, bo osobowość, w tym zdolności interpersonalne, kształtuje się przez pierwsze sześć-siedem lat życia. A jeśli taki „jedynak” był oczkiem w głowie całej rodziny i nie nauczył się konfrontować z odmową, to do końca życia może się nie pogodzić ze stratą związaną z pojawieniem się rodzeństwa. (…)”
cały tekst jest do przeczytania tutaj:
http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,127763,19016363,splatane-wiezy.html
„O tym, że dzieci nie powinno się krzywdzić, a jednak często dochodzi do sytuacji zagrażających ich bezpieczeństwu – wiemy nie od dziś. Podczas konferencji porozmawiamy o wydarzeniach, które mogą na dziecku odcisnąć piętno, dowiemy się, jakie sygnały mogą do nas wysyłać dzieci, gdy czują się zagrożone oraz zaznajomimy się z procedurami, które stanowią wsparcie w skomplikowanych kwestiach. Adresatami spotkania są szczególnie osoby nie tylko pracujące z rodzinami, lecz także z dziećmi w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym.”
29 października 2015 roku o godz. 10.00 odbędzie się wykład otwarty Wojciecha Eichelbergera pod tytułem: „
winy i wstydu”, „Zdradzony przez ojca”, „Siedem boskich pomyłek”, „Ciałko”, „Zatrzymaj się”, „Alchemia Alchemika”, „Krótko mówiąc”, „Dobra miłość”). Wiele spośród nich trafiło na listy bestsellerów i uzyskało wysokie nakłady. Współtwórca programów telewizyjnych popularyzujących wiedzę i refleksję z obszaru psychologii egzystencjalnej („Okna”, „Być tutaj”, „Nocny Stróż”). Publikuje wywiady, felietony i eseje m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Zwierciadle”, „Charakterach”, „Wysokich Obcasach”, „Polityce”, „Więzi”, „Życiu Duchowym”, „Pulsie Biznesu”. Współtwórca i dyrektor Instytutu Psychoimmunologii w Warszawie. W swoich projektach szkoleniowych i terapeutycznych odwołuje się do koncepcji terapii integralnej, która oprócz psychiki bierze pod uwagę ciało, energię i duchowość człowieka. Zamiłowania pozazawodowe: żeglarstwo, konie, góry, narty, sporty walki. Ojciec dwóch synów. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta.”
Światowa Federacja Zdrowia Psychicznego (ang. World Federation for Mental Health, działająca od 1948 roku) ustanowiła dzień 10 października Światowym Dniem Zdrowia Psychicznego (ang. World Mental Health Day, WMHD), z inicjatywy sekretarza generalnego organizacji Richarda Huntera. Pierwsze obchody odbyły się w 1992 roku. Z każdym rokiem Światowa Organizacja Zdrowia (ang. World Health Organization, WHO) ogłasza hasło przewodnie, pod którym ten dzień jest obchodzony. Tegoroczne hasło brzmi: „Dignity in mental health” („Godność w zakresie zdrowia psychicznego”). Tysiące ludzi z zaburzeniami psychicznymi na całym świecie są pozbawieni podstawowych praw człowieka. Są oni nie tylko dyskryminowani, napiętnowani i zepchnięci na margines, ale podlegają również emocjonalnemu i fizycznemu znęcaniu się zarówno w ośrodkach zdrowia psychicznego jak i w swoich społecznościach. Słaba jakość opieki psychoterapeutycznej i psychiatrycznej oraz brak wykwalifikowanych pracowników służby zdrowia prowadzą do dalszych naruszeń. W tym roku kampania ma na celu podniesienie świadomości na temat tego, co można zrobić, by zapewnić osobom z zaburzeniami psychicznymi życie z godnością. Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego skupia uwagę na tematyce praw człowieka, szkolenia pracowników służby zdrowia, przestrzegania świadomej zgody na leczenie, rozpowszechniania w życiu publicznym wiedzy na temat zaburzeń psychicznych. Na stronie internetowej WHO (www.who.int/features/2015/mental-health-care-india/en/) można przeczytać o hinduskiej, 10-letniej dziewczynce Shamma, która cierpiała na schizofrenię. Historia pokazuje jej długą drogę do uzyskania profesjonalnej pomocy psychiatrycznej. Szamma i jej rodzina przetrwała wiele trudności: począwszy od lokalnej społeczności, która podejrzewała ją o uprawianie czarnej magii i opętanie, poprzez wykluczenie społeczne, problemy z rówieśnikami w szkole- by w końcu uzyskać niezbędną pomoc i trafną diagnozę w lokalnej placówce zdrowia. W jej przypadku udało się zmienić myślenie o jej stanie psychicznym, jednak dostęp do opieki zdrowotnej w Indiach jest dramatycznie niski: na 1 mln mieszkańców przypada średnio 3 lekarzy psychiatrów i jeszcze mniej psychologów. Jednym z wyzwań programu („The Quality Rights Project”), dzięki któremu można było uruchomić placówkę, w której leczy się Shamma jest zmiana nastawienia panującego wśród społeczności. W Indiach pokutuje przekonanie, że osoby z chorobą psychiczną nie są zdolne do podejmowania znaczących decyzji o swoim życiu i funkcjonowania w społeczeństwie. Lekarze pracujący przy tym projekcie mówią, że paradoksalnie najtrudniejsza jest zmiana postawy pracowników służby zdrowia.
„Rodzi się dziecko, wymarzone, wyczekane. Matka tuli je, całuje, ogląda ze wszystkich stron. Wspólnie z ojcem odkrywa, że oto urodziło się najpiękniejsze stworzenie na świecie. Dolegliwości ciążowe odeszły w niepamięć, ból porodowy zniknął jak ręką odjął.
17 października 2015 roku, w godz. 10.00-18.00 (rejestracja 9.00-10.00) odbędzie się XIII Konferencja Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej pt.: „Narracja i przestrzeń psychiczna.” Wydarzenie będzie miało miejsce w Sopocie (Hotel Haffner, ul. J. J. Haffnera 59). Opłata konferencyjna wynosi 300zł. Dla chętnych jest możliwość rezerwacji noclegu w Hotelu Haffner w Sopocie w promocyjnej cenie. Przy rezerwacji należy podać hasło: „XIII Konferencja PTPP”.
12 września tego roku rozpoczął się cykl wykładów otwartych, zaplanowanych na lata 2015 i 2016. Zajęcia są zorganizowane przez Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej i odbywają się w siedzibie głównej Towarzystwa (ul. Złota 9/8, Warszawa). W celu zgłoszenia chęci swojego udziału należy się skontaktować z sekretariatem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej, ilość miejsc jest ograniczona. Na trzy tygodnie przez rozpoczęciem każdego seminarium uczestnicy zostaną zapoznani z listą lektur przygotowujących do zajęć. Koszt każdego wykładu to 100zł.