Na stronie internetowej magazynu „Zwierciadło” ukazał się ciekawy wywiad o kształtowaniu się obrazu swojego ciała u dziewczynek. Z psychoterapeutką, prof. dr hab. Katarzyną Schier rozmawia Ewa Pągowska:
„„Jestem brzydka”. Jak takie przekonanie powstaje w głowie kilkuletniej dziewczynki?
– Jednym z głównych powodów może być zaburzony proces kształtowania się obrazu ciała. Obraz ciała jest częścią „ja cielesnego”, czyli pierwszego „ja”, jakie buduje człowiek. Przyjmuje się, że powstaje około 6. roku życia. Przez pierwsze lata zyskujemy wiedzę m.in. o tym, jak jesteśmy zbudowani, świadomość, że np. mamy twarz, chociaż możemy ją zobaczyć tylko w lustrze. Budujemy stosunek emocjonalny do ciała i jego poszczególnych części. Co ważne – to wszystko tworzy się relacyjnie, a więc w bliskości z drugą osobą.
– Jak to się dokładnie odbywa?
– Ogromną rolę w kształtowaniu obrazu ciała odgrywa dotyk. Dowiedziono, że jeśli jest częsty i czuły, małe dziecko otrzymuje informację, że jego ciało, a więc ono samo, jest piękne i warte miłości. Pomiędzy niemowlęciem a jego głównym opiekunem, czyli najczęściej matką, dochodzi do bardzo dużej liczby epizodów interakcyjnych – małych, codziennych sytuacji, w których dziecko uczy się, jak jego ciało jest odbierane. Dotyk pomaga też nauczyć się granic, czyli tego, gdzie kończy się ono samo, a gdzie zaczyna druga osoba. Ma to bezpośredni związek z późniejszą umiejętnością określania granic na poziomie emocjonalnym. Dlatego zabiegi pielęgnacyjne, takie jak przewijanie i kąpiel, nie powinny być tylko mechanicznym wykonywaniem koniecznych czynności. Ani, co gorsze, wykonywane z dezaprobatą, jak to zdarzyło się w przypadku pewnej dziewczynki. Kiedy była niemowlęciem, rodzice nie radzili sobie z zapachem jej kupy i przewijając dziecko prychali z obrzydzeniem. Dziewczynka później, w wieku kilku lat, myślała, że jest wstrętna, bo śmierdzi, chociaż nie miało to nic wspólnego z prawdą.
– Czyli dziewczynce, która czuje się brzydka, we wczesnym dzieciństwie zabrakło dotyku matki?
– Możliwe, ale dotyk to jeden z wielu elementów. Jak twierdził brytyjski pediatra i psychoanalityk Donald Woods Winnicott, szalenie ważne jest to, co dziecko widzi w oczach matki. Czy siebie jako wcielenie Wenus lub Apolla – czy przerażenie, chęć rywalizacji, depresję, wycofanie lub nawet echa konfliktu z partnerem. Jeśli nie ma tam miejsca na miłość i akceptację, to emocjonalny ból, jaki odczuje dziecko, można porównać do sytuacji porzucenia. (…)”
cały wywiad jest do przeczytania na portalu internetowym „Zwierciadła”:
http://rozwojosobisty.zwierciadlo.pl/mamo-jestem-brzydka/
Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej oraz społeczność „Psychoanaliza na Śląsku” zapraszają na spotkanie. Ewa Saciłowska – Gąsior wygłosi wykład pod tytułem: „O niezdolności bycia – praca z pacjentem narcystycznym” i 
„Psychoanaliza na Śląsku” to społeczność, której celem jest opowiadanie, rozmawianie i słuchanie o psychoanalizie. Organizują liczne spotkania i wykłady, zapraszają ciekawych gości, wstęp na takie wydarzenia jest zazwyczaj wolny. Misja to propagowanie psychoanalizy i psychoterapii psychoanalitycznej na Śląsku.
Adam Phillips urodził się 19 września 1954 roku, jest brytyjskim psychoanalitykiem i eseistą. Od 2003 roku jest dyrektorem edycji wydawnictwa Penguin Classics, zajmuje się nadzorem tłumaczeń tekstów Zygmunta Freuda. Recenzuje też często teksty z London Review of Books. Joan Acocella, dziennikarz pracujący w The New Yorker określił Phillips’a jako „najbardziej psychoanalitycznego pisarza Wielkiej Brytanii”. Już w czasach nastoletnich rozwinął niezwykłe zainteresowanie literaturą, postanowił zostać psychoterapeutą po przeczytaniu biografii Carla Junga, zawsze wierzył, że psychoanalizie bliżej jest do poezji niż do medycyny, nazywał ją „praktyczną poezją”. Swoją praktykę terapeutyczną rozpoczynał pracując z dziećmi, w wieku 27 lat uzyskał uprawnienia do prowadzenia psychoterapii i w latach 1990 – 1997 prowadził terapię dziecięcą w Charing Cross Hospital w Londynie. Przez 17 lat pracował w brytyjskiej służbie zdrowia. Obecnie dzieli czas pracy pomiędzy swoją prywatną praktyką psychoterapeutyczną w Notting Hill w Londynie a pisaniem. Adam Phillips jest uznany za jednego z najlepszych teoretyków i pisarzy współczesnej psychoanalizy. W swoich pracach czerpie garściami z filizofiii, poezji i literatury. Zdecydowanie odmawia określania swoich zainteresowań psychoterapeutycznych w konkretnej tematyce, o psychoanalizie w ogóle wypowiada się tak, że – pomimo tego, że niezwykle ją ceni – nie jest to remedium na wszystkie problemy i jedyna słuszna droga do lepszego samopoczucia. Mówi: „Psychoanaliza nie znajdzie odpowiedzi na konkretne pytania pacjenta, może być jedynie stworzeniem ryzyka, że pacjent sam na nie odpowie.”
PSYCHOTERAPIA PSYCHODYNAMICZNA W GDAŃSKU
„Czym dla małego dziecka jest jego ciało? 
Peter Fonagy urodził się w 1952 roku na Węgrzech. Obecnie mieszka w Wielkiej Brytanii, jest psychoanalitykiem, praktykującym terapeutą. Studiował psychologię kliniczną na Uniwersytecie w Londynie (University College London). Obecnie jest profesorem i szefem Wydziału Psychologii Klinicznej na swojej macierzystej uczelni, dyrektorem Centrum Anny Freud w Londynie, psychoanalitykiem szkoleniowym i superwizorem Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Jego badawcze zainteresowania krążą wokół zaburzeń osobowości borderline, przemocy oraz tworzenia wczesnych relacji i przywiązania. Jego praca łączy doświadczenie kliniczne z empirycznymi poszukiwaniami. Napisał liczne artykuły w tematyce swoich zainteresowań, jest autorem 16 książek. Peter Fonagy od 2013 roku jest kawalerem Orderu Imperium Brytyjskiego OBE (The Most Excellent Order of the British Empire), otrzymał również kilka nagród i wyróżnień za osiągnięcia życiowe, między innymi ze strony Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego oraz Światowego Stowarzyszenia na rzecz Zdrowia Psychicznego Dzieci.
Kampania społeczna ma zwrócić naszą uwagę na co raz bardziej rosnący problem uzależnienia od korzystania z telefonów. Przenośne urządzenie, łączące w sobie funkcje telefonu i kieszonkowego komputera, zamiast umożliwiać komunikację z innymi ludźmi, staje się utrudnieniem. Na zdjęciach widać członków rodziny, których potrzeba połączenia z internetem oddziela ich od siebie. Odgrodzeni symbolicznym smartfonem pozostają osobno, pogrążeni we własnych sprawach i tylko pozornie razem. Paradoksalna wymowa kampanii jest również taka, że ludzie w pragnieniu połączenia z drugim człowiekiem online nie zauważają, że prawdziwa bliskość przechodzi im tuż pod nosem. Przekaz brzmi: „Im częściej jesteś podłączona, tym bardziej odłączasz się od bliskich.” Czy dokładnie tak wygląda nasze życie w erze powszechnej digitalizacji? Czy smartfony zmieniły nasz sposób komunikowania się ze światem?
„Klika słów na temat pierwszej konsultacji
„Pierwsza randka Riley” („Riley’s First Date”) – bo taki tytuł nosi rzeczona animacja – pokazuje nam dalszą historię rodziny Riley. Tym razem 12- letnia już dziewczynka wybiera się na pierwszą randkę i mamy możliwość zajrzenia do domu i głów wszystkich bohaterów tej sekwencji. Akcja filmu rozgrywa się przede wszystkim w mózgu dziewczynki, gdzie uczucia rządzą się swoimi prawami a umysłem nastoletniej Riley zarządza pięć elementarnych emocji: Radość, Smutek, Gniew, Strach i Odraza.
Program Sympozjum