Na blogu „Strefa Psyche SWPS” pojawił się krótki artykuł o pracoholizmie. Autorem jest dr hab. Sylwiusz Retowski, psycholog pracy i organizacji. Zapraszam do zapoznania się:
„Coraz częściej w różnego typu mediach wymienia się określenie „pracoholizm”. Z jednej strony menadżerowie przyznają, że idealny pracownik powinien być w pełni dostępny, skrajnie oddany pracy, gotowy do poświęcenia swojego życia osobistego dla firmy. Z drugiej jednak strony coraz więcej jest dowodów na to, jak negatywne są skutki takiego „uzależnienia od pracy”. Jak współcześnie definiuje się pracoholizm?
Z psychologicznego punktu widzenia wiele jest różnych sposobów tłumaczenia, dlaczego i kiedy ludzie stają się pracoholikami. W relatywnie wielu koncepcjach teoretycznych powtarza się jednak jeden motyw – „przymusu pracy”. U pracoholików motywacja do pracy ma wyraźnie wewnętrzny charakter, nie wynika ani z zewnętrznych wymagań otoczenia społecznego (np. wymagań szefa), ani z dążenia do przyjemności, jaką można odczuwać w pracy, ani nawet z dążenia do dobrobytu materialnego. Charakterystyczne jest to, że w sytuacji, gdy pracoholik nie zajmuje się pracą – pojawiają się u niego różne negatywne emocje, pojawia się stres i poczucie winy. Nie ulega wątpliwości, że pracoholicy mają problem z wypoczynkiem, który nie stanowi dla nich miłego i wyczekiwanego oderwania się od wykonywanej pracy. Praca zawodowa jest więc pewnego rodzaju ucieczką od przykrych emocji związanych z życiem pozazawodowym.
W tym kontekście pojawia się ciekawe pytanie, jak wypoczywać po pracy, aby dobrze wypocząć? Jak, wykonując na co dzień mocno angażującą pracę, uniknąć losu pracoholika? (…)”
cały artykuł jest dostępny na portalu „Strefa Psyche SWPS”:
www.swps.pl/strefa-psyche/blog-strefy-psyche/11842-pracoholizm-czyli-jak-wypoczywac-po-pracy-zeby-wypoczac