O psychoterapii psychodynamicznej ciekawie napisał psycholog Daniel Melerowicz:

„Mit o kozetce.

Wokół podejścia psychodynamicznego w psychoterapii narosło bardzo wiele mitów. Wiąże się to przede wszystkim z faktem, iż terapia psychodynamiczna powstała na gruncie teorii psychoanalitycznej Zygmunta Freuda. Do dzisiaj wielu pacjentów zastanawia się czy po przyjściu do gabinetu położy się na kozetce i patrząc w sufit będzie snuć „wolne skojarzenia”, podczas gdy analityk o kamiennej twarzy zbierze to w jedną całość i przedstawi pacjentowi „ostateczną prawdę o nim”. Prawda jest jednak inna. Owszem, podejście psychodynamicze wyrosło z psychoanalizy, jednak od czasów Freuda zarówno teoria, jak i technika przeszły duże zmiany. Po pierwsze sesje odbywają się „twarzą w twarz”, terapeuta i pacjent siedzą zwróceni do siebie, tak aby cały czas mogli mieć kontakt wzrokowy. Sesje terapeutyczne trwają zazwyczaj 45 – 50 min. i odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu (w wyjątkowych sytuacjach częściej). Sesje rozpoczynają się i kończą bardzo punktualnie, jeżeli z jakichś powodów jest inaczej – terapeuta rozmawia o tym z pacjentem (np. co takiego się dzieje, że w ostatnich tygodniach pacjent spóźnia się na sesję, czy jest to związane z trudnymi tematami pojawiającymi się podczas sesji). Tak więc nie tylko materiał werbalny (to co pacjent mówi) jest analizowany, ale również to jak mówi, jaką przybiera pozycję ciała, „na jaki temat” milczy, co robi lub czego nie robi pomiędzy sesjami.

Wydobycie tego, co niewidzialne.

Terapeuta zachęca pacjenta aby ten najswobodniej jak potrafi mówił o swoich problemach i trudnościach, a jeżeli nic takiego akurat się nie pojawia, zachęca by mówił swobodnie o wszystkim co przychodzi mu do głowy. Im bardziej otwarty i swobodny jest pacjent tym lepiej. Mogą to być wspomnienia, aktualne myśli, uczucia, sny a także pytania. Nie ma znaczenia jak bardzo to co mówi pacjent wydaje się trywialne – w dłuższej perspektywie mówienie o tym doprowadzi do ciekawych wniosków. Zadaniem terapeuty jest pomóc pacjentowi zrozumieć to czego on sam o sobie nie wie. Wynika to przede wszystkim z założenia, że na życie psychiczne człowieka ogromny wpływ mają nieświadome mechanizmy działania, wewnętrzne konflikty i pragnienia oraz określone sposoby interpretowania rzeczywistości i relacji z innymi. Terapeuta pomaga pacjentowi zrozumieć dlaczego reaguje w określony sposób, na jakiej podstawie tworzy takie a nie inne sądy, z czego wynikają przeżywane przez niego emocje. Najważniejszym elementem w psychoterapii psychodynamicznej jest rozumienie pacjenta, rozumienie to jest dynamiczne – co znaczy, że cały czas diagnoza zmienia się wraz z trwającą terapią.

Odpowiedzialność pacjenta.

Kolejne nieporozumienie wiąże się z rolą terapeuty. Otóż głównym zadaniem psychoterapeuty psychodynamicznego nie jest zadawanie pytań. Zdarza się, że pacjenci na sesji mówią: „Nic nie przychodzi mi do głowy, proszę więc zadawać pytania”. Po pierwsze terapeuta nie wie co jest dla pacjenta ważne, po drugie materiał z którym pracuje opiera się na wysiłku i odpowiedzialności pacjenta aby najlepiej jak potrafi wyjaśniał to co wie o sobie. Zadaniem terapeuty nie jest więc pytanie, jest nim przede wszystkim komentowanie tego co mówi pacjent. W tym celu terapeuci psychodynamiczni posługują się klaryfikacją (wyjaśnianiem kwestii, które są nie do końca zrozumiałe), konfrontacją (zwrócenie uwagi pacjenta na coś, czego unika) oraz interpretacją (wyjaśnienie skąd bierze się określone uczucie, czy zachowanie). Tak więc podczas sesji terapeuta słucha wszystkiego co mówi pacjent, jednocześnie obserwując jego zachowanie. Kiedy czuje, że ma coś do dodania robi komentarz i zachęca pacjenta do zastanowienia się nad nim.

Kontrakt terapeutyczny.

Do obowiązków pacjenta należy również przestrzeganie settingu, który w tym podejściu odgrywa bardzo ważną rolę. Setting to zasady, ramy terapii na które umawia się pacjent z terapeutą. Setting określa ile trwać będą sesje, jak często będą się odbywać, jak i kiedy następuje płatność, w jakich sytuacjach można odwołać sesję, jak wygląda kontakt z terapeutą poza sesjami, do czego zobowiązuje się pacjent w życiu osobistym na czas trwania terapii. Zawiera w sobie również cele oraz przybliżony czas trwania terapii.”

cały artykuł do przeczytania na stronie internetowej portalu „Mam Terapeutę”:

www.mamterapeute.pl/psychoterapia-psychodynamiczna-przygladanie-sie-sobie/

TERAPIA GDAŃSK – PSYCHOLOG GDAŃSK – PSYCHOTERAPEUTA W GDAŃSKU