26 litego 2013 roku na Uniwersytecie Columbia w Stanach Zjednoczonych odbyło się psychoanalityczne sympozjum. Poniższy film przedstawia dyskusję pomiędzy dwoma psychoterapeutami. Rozmawiają Adam Phillips i Andrew Miller:
Adam Phillips urodził się 19 września 1954 roku, jest brytyjskim psychoanalitykiem i eseistą. Od 2003 roku jest dyrektorem edycji wydawnictwa Penguin Classics, zajmuje się nadzorem tłumaczeń tekstów Zygmunta Freuda. Recenzuje też często teksty z London Review of Books. Joan Acocella, dziennikarz pracujący w The New Yorker określił Phillips’a jako „najbardziej psychoanalitycznego pisarza Wielkiej Brytanii”. Już w czasach nastoletnich rozwinął niezwykłe zainteresowanie literaturą, postanowił zostać psychoterapeutą po przeczytaniu biografii Carla Junga, zawsze wierzył, że psychoanalizie bliżej jest do poezji niż do medycyny, nazywał ją „praktyczną poezją”. Swoją praktykę terapeutyczną rozpoczynał pracując z dziećmi, w wieku 27 lat uzyskał uprawnienia do prowadzenia psychoterapii i w latach 1990 – 1997 prowadził terapię dziecięcą w Charing Cross Hospital w Londynie. Przez 17 lat pracował w brytyjskiej służbie zdrowia. Obecnie dzieli czas pracy pomiędzy swoją prywatną praktyką psychoterapeutyczną w Notting Hill w Londynie a pisaniem. Adam Phillips jest uznany za jednego z najlepszych teoretyków i pisarzy współczesnej psychoanalizy. W swoich pracach czerpie garściami z filizofiii, poezji i literatury. Zdecydowanie odmawia określania swoich zainteresowań psychoterapeutycznych w konkretnej tematyce, o psychoanalizie w ogóle wypowiada się tak, że – pomimo tego, że niezwykle ją ceni – nie jest to remedium na wszystkie problemy i jedyna słuszna droga do lepszego samopoczucia. Mówi: „Psychoanaliza nie znajdzie odpowiedzi na konkretne pytania pacjenta, może być jedynie stworzeniem ryzyka, że pacjent sam na nie odpowie.”