Na stronie internetowej miesięcznika „Zwierciadło” pojawił się artykuł pt.: „Dzieci bez więzi” autorstwa Sylwii Królak:
„Dzieci, które we wczesnym dzieciństwie były zaniedbywane i źle traktowane nie rozwijają się tak, jak dzieci z kochających rodzin. Przed rodzicami adopcyjnymi stoi trudne zadanie, jak pomóc takiemu dziecku w osiągnięciu równowagi.
Na skutek traumatycznych przeżyć, jeszcze przed piątym rokiem życia u dzieci zaniedbywanych albo osieroconych pojawiają się głębokie zaburzenia emocjonalne, co z zewnątrz objawia się słabymi umiejętnościami społecznymi, unikaniem kontaktu wzrokowego, nadmiernym smutkiem, spokojem lub agresją. Może dojść także do samookaleczeń i zahamowania wzrostu. Im wcześniej się takim dzieciom pomoże i o nie zadba, tym lepiej.
Jak powstaje więź
Proces przywiązania i budowania więzi kształtuje się przez pierwsze trzy lata życia dziecka. Niemowlę wyraża swoje potrzeby poprzez płacz i krzyk, a kiedy opiekun je zaspokaja – przez nakarmienie, zmianę pieluchy, czy przytulenie – dziecko nabiera do niego zaufania. Powtarzanie tego cyklu jest ważnym procesem w kształtowaniu relacji dziecka z otoczeniem. Tworzy się przywiązanie, a co za tym idzie – umiejętności społeczne. Jeśli jednak ten cykl zostaje przerwany poprzez odrzucenie dziecka, brak opieki, obojętność, czy przemoc – przy czym znaczenie ma tu również okres prenatalny i tzw. odrzucenie pierwotne, czyli w łonie matki – powstają zaburzenia więzi, zwane reaktywnym zaburzeniem przywiązania (ang. reactive attachment dis order – w skrócie RAD).
Zdaniem psychologa dziecięcego, Agaty Łukaszewicz, współzałożycielki Pracowni Terapeutycznej Dla Dużych i Małych w Otwocku, głębokość tych zaburzeń zależy od tego, czy do 3 roku życia dziecko miało szansę wytworzyć więź w domu rodzinnym. Jeśli jednak była to więź patologiczna powiązana z zaniedbaniem wychowawczym, wówczas dziecko będzie miało dysfunkcyjne wzorce więzi, które przeniesie do rodziny adopcyjnej. Tymczasem adopcja dziecka przed 9 miesiącem życia daje szansę, że ta więź utworzy się prawidłowo – mówi psycholog.
Skutki braku więzi u niemowląt
Dzieci, które doświadczyły przemocy, zachowują się tak, jakby zagrożenie było cały czas realne, mimo że zmieniają swoje środowisko i w nowym domu adopcyjnym panują dobre relacje.
U niemowląt występują objawy tzw. depresji analitycznej, która objawia się unikaniem kontaktu wzrokowego, odmawianiem pożywienia, dziecko wykazuje cechy autystyczne. Małe dzieci z zaburzeniami więzi nie chcą być dotykane. Rodzice adopcyjni muszą być więc bardzo cierpliwi i wytrwale z dzieckiem pracować, aby zaufało nowym opiekunom. W przypadku pewnej rodziny, adoptującej 3 – miesięczną dziewczynkę, kontakt wzrokowy z dzieckiem udało się nawiązać dopiero po kolejnych trzech miesiącach – mówi Agata Łukaszewicz. U starszych dzieci złe warunki rozwoju skutkują niższym wzrostem i wagą, jednak po adopcji potrafią nawet w ciągu 3 miesięcy urosnąć o kilka cm i przybrać na wadze – dodaje. (…)”
cały artykuł jest dostępny tutaj:
www.zwierciadlo.pl/psychologia/relacje-spoleczne/dzieci-bez-wiezi
„Określenia takie jak: ADHD, autyzm, mutyzm, dziecięca depresja czy kryzys rozwojowy przestają być tajemniczymi sformułowaniami dla wielu rodziców. Kiedy mówimy o zaburzeniu, dysfunkcji, problemie rozwojowym, a kiedy o przejściowych kłopotach w rodzinie? Gdzie szukać pomocy w trudnych momentach wychowawczych? Kiedy i kogo posyłać na terapię?
„O tym, że dzieci nie powinno się krzywdzić, a jednak często dochodzi do sytuacji zagrażających ich bezpieczeństwu – wiemy nie od dziś. Podczas konferencji porozmawiamy o wydarzeniach, które mogą na dziecku odcisnąć piętno, dowiemy się, jakie sygnały mogą do nas wysyłać dzieci, gdy czują się zagrożone oraz zaznajomimy się z procedurami, które stanowią wsparcie w skomplikowanych kwestiach. Adresatami spotkania są szczególnie osoby nie tylko pracujące z rodzinami, lecz także z dziećmi w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym.”
Edna O’Shaughnessy jest analitykiem szkoleniowym i superwizorem Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Swoją drogę psychoterapeutyczną zaczynała kończąc studia filozoficzne, w latach 50-tych XX wieku przeprowadziła się na stałe z Południowej Afryki do Wielkiej Brytanii, gdzie zaczęła pobierać nauki dotyczące dziecięcej psychoanalizy w Klinice w Travistock. Uczyła się między innymi od Esther Bick, Betty Joseph i Hanny Segal.Swoją pracę naukową poświęciła przede wszystkim tematyce mechanizmów obronnych osobowości oraz nieprawidłowości obszaru superego.
Ron Britton – podobnie jak Edna O’Shaughnessy – jest analitykiem szkoleniowym i superwizorem Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Swoją karierę zawodową rozpoczął jako lekarz i psychiatra dziecięcy w Klinice w Travistock, gdzie pracował z „zdemoralizowanymi” dziećmi i ich rodzicami. Jego zainteresowania zawodowe krążą głównie wokół wyobraźni. Napisał książkę pt.: „Belief and Imagination”, w której opisuje swoje idee dotyczące prawdy oraz poczucia psychicznej realności.
Melanie Klein (ur. 30 marca 1882 w Wiedniu, zm. 22 września 1960) – brytyjska psycholog i psychoanalityczka austriackiego pochodzenia. W 1903 r. wyszła za mąż za Artura Kleina, z którym miała troje dzieci. W 1917 roku Klein poznała Zygmunta Freuda podczas spotkania członków Towarzystw austriackiego i węgierskiego. Własną analizę rozpoczęła u Sandora Ferencziego. W 1921 roku rozstała się z mężem i wraz z dziećmi zamieszkała w Berlinie. Separacja zakończyła się rozwodem w 1923 r. Następnie rozpoczęła analizę u Karla Abrahama. Była główną przedstawicielką nurtu teorii relacji z obiektem w Wielkiej Brytanii. Znacznie rozwinęła technikę psychoterapii dzieci.
Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behawioralnej Dzieci, Młodzieży i Rodzin oraz Centrum diagnostyki i Terapii ADHD zapraszają na konferencję szkoleniową, która odbędzie się 15 czerwca w PPNT w Gdyni. Podczas Konferencji zostaną przedstawione jednostki chorobowe, które zastąpiły zespół Aspergera oraz adekwatne i skuteczne programy terapeutyczne. Będzie to również okazja do dyskusji na temat zagadnień dotyczących przyczyn i rokowania w zaburzeniach psychicznych u dzieci.
Uniwersytetu SWPS (wydział w Sopocie) organizuje cykl warsztatów dla rodziców w ramach akcji „Rodzicielski DKF”. Każde spotkanie rozpoczyna się projekcją filmową, po której odbywa się dyskusja prowadzona przez specjalistę z zakresu psychoterapii. Najbliższy warsztat odbędzie się 17 czerwca 2015 roku o godzinie 18.00. Wyświetlony zostanie film pod tytułem: „Musimy porozmawiać o Kevinie”. W rolę moderatora wcieli się filozof, psychoterapeuta, psychotraumatolog Justyna Herman-Gregorek. Film będzie doskonałym wstępem do rozmowy na temat tego, co w rodzicielstwie może nas wystraszać, przerastać, zaskakiwać w relacji z naszym dzieckiem.
Zbliża się kolejna edycja PSYCHO TRAMWAJU. W tym roku temat akcji społecznej to: „Rola żywienia w życiu codziennym oraz zaburzenia jedzenia i odżywiania.” 
Fundacja dla Dziecka i Rodziny „Wschodzące Słońce” z Gdańska, Wójt Gminy Chmielno, Starosta Powiatu Kartuskiego oraz Centrum Twórczego Rozwoju i Zabawy Dziecka „Wesoły Miś” z Pruszcza Gdańskiego zapraszają na obchody Światowego Dnia FAS. Wydarzenie odbędzie się 6 września 2014r. w Chmielnie. W programie festyn rodzinny oraz konferencja naukowo- szkoleniowa pod tytułem: „Dzieci, które pozostają dziećmi.” Konferencja jest adresowana do lekarzy, położnych, pielęgniarek, pracowników pomocy społecznej, rodzin zastępczych, kuratorów sądowych, psychologów, psychoterapeutów i pedagogów z województwa pomorskiego. Wszystkich adresatów organizatorzy serdecznie zapraszają do Chmielna.
Już dzisiaj zaczyna się druga edycja bezpłatnych warsztatów dla rodziców, profesjonalistów oraz wszystkich osób zainteresowanych tematyką autyzmu i całościowych zaburzeń rozwo