17 października 2015 roku, w godz. 10.00-18.00 (rejestracja 9.00-10.00) odbędzie się XIII Konferencja Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej pt.: „Narracja i przestrzeń psychiczna.” Wydarzenie będzie miało miejsce w Sopocie (Hotel Haffner, ul. J. J. Haffnera 59). Opłata konferencyjna wynosi 300zł. Dla chętnych jest możliwość rezerwacji noclegu w Hotelu Haffner w Sopocie w promocyjnej cenie. Przy rezerwacji należy podać hasło: „XIII Konferencja PTPP”.
Referaty wygłoszą:
Caroline Garland (Wielka Brytania), psycholog kliniczny i psychoanalityk. Założycielka Oddziału Terapii Traumy w Klinice Tavistock w Londynie, którym kieruje od ponad dwudziestu lat. Od 25 lat prowadzi szkolenia z zakresu psychoanalitycznej terapii grupowej w Oddziale Psychoterapii Dorosłych Kliniki Tavistock, a w latach 1983–1997 także w szpitalu Maudsley. Jest autorką wielu publikacji, w Polsce pod jej redakcją ukazały się książki Czym jest trauma, oraz O grupach (I i II tom). Obecnie Caroline Garland pracuje nad długoterminowymi badaniami skuteczności terapii depresji opornych na leczenie.
Dr Brian Martindale (Wielka Brytania), psychoanalityk i psychiatra. Współzałożyciel i pierwszy przewodniczący EFPP. Honorowy prezes EFPP. Przewodniczący Międzynarodowego Towarzystwa Leczenia Schizofrenii i Psychoz (ISPS). Reprezentuje Stowarzyszenie Psychiatrów Zachodniej Europy Dla Świata (WPA). Autor i redaktor licznych publikacji. Obecnie prowadzi prywatną praktykę jako psychiatra, psychoterapeuta i psychoanalityk, uczy i prowadzi wykłady.
Bartosz M. Puk (Polska), psychoanalityk i terapeuta psychoanalityczny. Członek Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Superwizor i terapeuta szkoleniowy Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej. Członek zespołu OLZOiN Szpitala J. Babińskiego w Krakowie.
„Psychoterapia psychoanalityczna jest metodą pomocy psychologicznej opartą na założeniach psychoanalizy i jest systematycznie rozwijana od czasów fundamentalnych odkryć Zygmunta Freuda. Jej podstawową ideą jest pomoc w odkrywaniu i rozumieniu nieświadomych myśli i uczuć (stanów umysłu). Zwiększenie świadomości własnych przeżyć w kontakcie z sobą samym i w związkach z innymi sprzyja lepszej adaptacji do wymogów życia; zwiększa zdolność korzystania z własnych możliwości i pomaga akceptować ograniczenia.”
[fragment ze strony internetowej: www.ptpp.pl]
Informacje dotyczące prelegentów zostały zaczerpnięte ze strony internetowej Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej (www.ptpp.pl), więcej informacji na temat wydarzenia można uzyskać również na stronie internetowej Towarzystwa.
12 września tego roku rozpoczął się cykl wykładów otwartych, zaplanowanych na lata 2015 i 2016. Zajęcia są zorganizowane przez Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej i odbywają się w siedzibie głównej Towarzystwa (ul. Złota 9/8, Warszawa). W celu zgłoszenia chęci swojego udziału należy się skontaktować z sekretariatem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej, ilość miejsc jest ograniczona. Na trzy tygodnie przez rozpoczęciem każdego seminarium uczestnicy zostaną zapoznani z listą lektur przygotowujących do zajęć. Koszt każdego wykładu to 100zł.
„Książka jest próbą zrozumienia stanów umysłu leżących u podłoża zaburzeń odżywiania. Podstawą zawartych w niej rozważań jest perspektywa psychoanalityczna, zgodnie z którą funkcjonowanie umysłu jest zarówno nieświadome, jak i świadome, a istota ludzka tylko częściowo rozumie swoje motywacje. Autorka odwołuje się do teorii relacji z obiektem, koncepcji destrukcyjnego narcyzmu, popędu śmierci, myślenia symbolicznego i konkretnego; bada również związki anoreksji z traumą i nadużyciem seksualnym.
Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne (PTPa) zostało utworzone w 1997 roku. Jego powstanie było uwieńczeniem wieloletniej pracy grupy kilkunastu osób, które dążyły do rozwoju psychoanalizy w naszym kraju. Potwierdzeniem wysokich standardów jest przynależność PTPa do Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego (IPA), założonego w 1910 r. przez twórcę psychoanalizy Zygmunta Freuda. Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne posiada statut, kodeks etyczny oraz regulamin szkolenia i weryfikacji kandydatów.
Edna O’Shaughnessy jest analitykiem szkoleniowym i superwizorem Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Swoją drogę psychoterapeutyczną zaczynała kończąc studia filozoficzne, w latach 50-tych XX wieku przeprowadziła się na stałe z Południowej Afryki do Wielkiej Brytanii, gdzie zaczęła pobierać nauki dotyczące dziecięcej psychoanalizy w Klinice w Travistock. Uczyła się między innymi od Esther Bick, Betty Joseph i Hanny Segal.Swoją pracę naukową poświęciła przede wszystkim tematyce mechanizmów obronnych osobowości oraz nieprawidłowości obszaru superego.
Fragment recenzji z portalu internetowego Filmweb.pl:
„’Mały Książę’ Marka Osborne’a to nietypowa hybryda. Historia Małego Księcia z kart książki Antoine’a de Saint-Exupéry’ego nie tylko wtłoczona jest tu w ramy zupełnie innej opowieści, ale i zostaje pociągnięta dalej, poza ambiwalentny finał oryginału. Wyznaczany przez produkcje Pixara czy DreamWorks standard komputerowej animacji dla najmłodszych łączy się z kukiełkową stylistyką rodem z realizacji Henry’ego Selicka („Koralina”) czy Wesa Andersona („Fantastyczny Pan Lis”). A przesłanie z wydanego ponad pół wieku temu literackiego pierwowzoru podparte jest skrojonym na dzisiejsze czasy antykorporacyjnym morałem. Brzmi jak recepta na filmową katastrofę, która nie zadowoli ani fanów powieści, ani najmłodszych widzów, mających spotkanie z książkowym Księciem jeszcze przed sobą. A jednak się udaje. Oczywiście, o ile przełkniemy fakt, że akcja filmu rozgrywa się w jakiejś alternatywnej rzeczywistości, gdzie „Mały Książę” nie jest międzynarodowym bestsellerem ani powszechnie znaną historią. Na osiedlu zuniformizowanych domków mieszka mała dziewczynka ze swoją matką. Kobieta jest zapiętą pod szyję szeregową pracownicą jakiegoś koncernu, która chce zawczasu wdrożyć córkę w rygor bycia trybikiem korporacyjnej machiny. Precyzyjnie rozpisany plan wakacyjnej nauki weźmie jednak w łeb, kiedy dziewczynka zaprzyjaźni się z ekscentrycznym sąsiadem. Stary pilot opowie jej o pewnym mieszkającym na asteroidzie chłopcu i nauczy ją, że w życiu nie liczą się jedynie biznesplany oraz tabelki. Wyobraźcie sobie, że typowa bohaterka filmu studia DreamWorks nagle odkrywa istnienie rzeczywistości rodem z filmu Selicka – i będziecie mieli pojęcie, w jakim kierunku zmierza ten „Mały Książę”. To droga od studyjnej animacyjnej rutyny do autorskiej przypowieści z sercem na dłoni. (…)”
W dniach 18 – 20 września 2015 roku odbędzie się konferencja interdyscyplinarna pod tytułem: „Stres i trauma a zdrowie seksualne człowieka”. Wydarzenie będzie miało miejsce w sopockiej siedzibie Uniwersytetu SWPS (ul. Polna 16/20).
19 września 2015 roku odbędzie się w Gdańsku wykład pod tytułem: „Popęd śmierci. Perspektywy fenomenologiczne we współczesnej teorii kleinowskiej.” David Bell poprowadzi seminaria kliniczne i wygłosi wykład.
1 lipca 2015 roku ma w Polsce premiera bajki pod tytułem: „W głowie się nie mieści”. Jest to historia nastolatki Riley, której życiem kieruje 5 emocji: Radość, Strach, Gniew, Odraza i Smutek. Gdy będzie musiała przeprowadzić się z ojcem do San Francisco, górę nad Radością wezmą inne emocje… Akcja filmu rozgrywa się przede wszystkim w mózgu dziewczynki, na pomysł zobrazowania popularnej metafory o małych ludzikach sterujących naszym zachowaniem wpadło studio Pixar. Zapowiada się ciekawie!
Kampania Rzecznika Praw Dziecka „REAGUJ – MASZ PRAWO” wydała serię filmów „instruktażowych” dotyczących tego, jak można się zachować w sytuacji, gdy jest się świadkiem przemocy fizycznej, czy psychicznej wobec dziecka. Akcja jasno i klarownie odpowiada na pytanie: „Jak reagować?” w sytuacjach, kiedy jesteśmy świadkami przemocy wobec dzieci ze strony naszych sąsiadów, na ulicy, w supermarkecie, na przyjęciu a także jak wykorzystywać do tego celu instytucje. Zdecydowanie łamie niebezpieczny stereotyp mówiący o tym, że to „nie nasza sprawa”. Kampania podpowiada również co zrobić w sytuacji, kiedy to nasze dzieci doznają przemocy w szkole, czy u lekarza.
„Przeprowadzone na zlecenie RPD, przez TNS OBOP w 2012 roku badania pokazują, że jedna trzecia badanych uważa, iż nie powinni się wtrącać w to, jak rodzice postępują z dziećmi i w sytuacje stosowania kar fizycznych. Najczęściej powodem braku ich reakcji jest niechęć do wtrącania się w sprawy innych (29%). Niemal połowa respondentów (47%) nie zareagowałoby uznając zasady nietykalności rodziny lub nie czująć się „uprawnionymi” do tego. Powodem brak działania u prawie jednej czwartej badanych (23%) okazał się być strach. Z badań wynika jednak, że społeczeństwo odczuwa wyraźną potrzebę reagowania na krzywdę dziecka. Działania te są jednak mało zdecydowane, w konsekwencji nie są w stanie uchronić dzieci przed tragedią. Spośród wszystkich badanych jedynie połowa wykazała gotowość do zgłoszenia zauważonej przemocy jakiejkolwiek instytucji zajmującej się problemem stosowania przemocy wobec dzieci.”
opowiadających. Są to opowieści o rozwoju własnym, rozwoju idei i praktyki psychoterapii, rozwoju zespołu ludzi, różniących się poglądami, ale połączonych wspólnym celem – poszukiwaniem sposobów pomocy ludziom cierpiącym. Psychoterapeuci krakowscy zawsze wyróżniali się siłą angażowania się, umiejętnością współdziałania, mimo różnicy poglądów i różnic osobowych. Krakowska psychoterapia była i chyba jest nadal intelektualnym i emocjonalnym sporem wybitnych indywidualności o to jaka ma być, aby była jak najbardziej użyteczna. Treści tego sporu są również widoczne w tej książce, ale widoczny jest także ich efekt – ciągły rozwój i zaangażowanie.
(fragmenty opisu książki zaczerpnięte ze strony internetowej Wydawnictwa)